Βαθμός Δυσκολίας: B
Συντονιστές : Κούρος Παναγιώτης, Ζαριφίδης Βασίλης,Σαλμανίδου Μακρίνα

Ανάβαση
Μήκος διαδρομής: 12km μαζί με την επιστροφή.
Υψομετρική διαφορά: 900m (από 300m στα 1200m)
Αναχώρηση στις 07:00 από τα γραφεία του συλλόγου Καρόλου Ντήλ με Τσιμισκή γωνία (καλό είναι να βρίσκονται όλοι 10-15 λεπτά νωρίτερα ώστε να φύγουμε στην ώρα μας).
Μετά από δύο ώρες περίπου θα φτάσουμε στο χωριό της Μεσορόπης, στα 300μ υψόμετρο στους πρόποδες του Παγγαίου, από όπου θα ξεκινήσει η ανάβασή μας σε μονοπάτι που διαμορφώθηκε το 2006 από το δασαρχείο Καβάλας και επιτρέπει την πρόσβαση σε μέρη σπάνιας ομορφιάς με μικρούς καταρράχτες και λίμνες, διαθέτει παγκάκια και κιόσκια στα σημεία ξεκούρασης, προστατευτικούς φράκτες, ξύλινα γεφυράκια και πέτρινα σκαλοπάτια σε μέρη που ήταν κακοτράχαλα και γλιστερά. Το σημαντικότερο είναι πως όλα αυτά υπακούουν σε μια σωστή αισθητική, που σε κανένα σημείο δεν προσβάλει τη φύση ή τον περιπατητή.

Από την πλατεία της Μεσορόπης ανηφορίζουμε τον κεντρικό δρόμο και μετά την εκκλησία, στρίβουμε δεξιά. Ο χωματόδρομος μας βγάζει από το χωριό και μας οδηγεί σε ρέμα με μικρή χτισμένη πεζογέφυρα και μετά από 200 μέτρα σε μικρό πλάτωμα. Στα δεξιά, κάτω στο ρέμα, διακρίνουμε μεγάλη βάθρα, τον Οβριό, όπου γίνεται ο αγιασμός των υδάτων την ημέρα των Θεοφανείων.

Από το πλάτωμα ξεκινάει το μονοπάτι όπως μας πληροφορούν και οι ταμπέλες του δασαρχείου. Αρχικά ακολουθούμε για λίγο τον παλιό τσιμενταύλακα κι αφού στρίψουμε αριστερά φτάνουμε σε πέντε λεπτά στην πρώτη ξύλινη γέφυρα του μονοπατιού. Αν ο καιρός είναι καθαρός διακρίνεται ψηλά στο βάθος η ψηλότερη κορυφή του Παγγαίου, το Μάτι, με τη χαρακτηριστική κεραία της ΕΡΤ. Το μονοπάτι ανηφορίζει γλυκά κι αφού προσπεράσει μια διασταύρωση (που οδηγεί σ' ένα κιόσκι με διαμορφωμένο χώρο αναψυχής), συνεχίζει μέχρι ένα μεγάλο πλάτανο με παγκάκι, σε υψόμετρο 500 μέτρων, μισή ώρα μετά το ξεκίνημά του. Χρειάζεται προσοχή γιατί σε κάποια σημεία η φτέρη γίνεται τόσο ψηλή που το μονοπάτι είναι ελάχιστα ορατό.

Από εδώ ξεκινούν ξύλινα σκαλοπάτια που μας ανεβάζουν απότομα. Σε κάποιο σημείο το μονοπάτι διακόπτεται από μία μεγάλη κατολίσθηση που σημειώθηκε το 2000. Μεγάλα κομμάτια βράχων αποκολλήθηκαν από ψηλά, στο πέρασμα τους παρέσυραν τα πάντα και κατέληξαν στην κοίτη του ρέματος. Παρά την κατολίσθηση, το σημείο ευτυχώς περνιέται εύκολα. Στη συνέχεια το μονοπάτι τραβερσάρει την πλαγιά και φτάνει στη δεύτερη ξύλινη γέφυρα της διαδρομής μας σε υψόμετρο 650 μέτρων, μία ώρα περίπου από την αφετηρία. Πενήντα μέτρα πριν από τη γέφυρα υπάρχει αριστερά μονοπάτι που οδηγεί σε καταρράκτη με μικρή, όμορφη λιμνούλα. Θα την επισκεφθούμε στην επιστροφή και θα έχουμε τη δυνατότητα για μια δροσιστική βουτιά.

Μετά τη δεύτερη γέφυρα ανηφορίζουμε παράλληλα με το ρέμα, σ' ένα μέρος από τα πιο όμορφα, καθώς το νερό σχηματίζει συνεχώς μικρούς καταρράκτες. Τα διαμορφωμένα σκαλοπάτια που συναντάμε μας βοηθούν να κερδίσουμε γρήγορα ύψος μέσα στο δάσος με τις οξιές. Προσπερνάμε μια σάρα με πέτρες και καταλήγουμε σε διασταύρωση. Το δεξί παρακλάδι οδηγεί στη συμβολή δύο ρεμάτων σ' ένα χαρακτηριστικό πλάτωμα με πλατάνια και παγκάκι. Από εδώ ξεκινάει ένα μονοπάτι που διάνοιξε ο Ε.Ο.Σ. Καβάλας προς το καταφύγιο του. Εμείς θα ακολουθήσουμε το αριστερό παρακλάδι που ανηφορίζει ανάμεσα στις οξιές, ώσπου να ξανασυναντήσει το νερό του ρέματος. Στο σημείο αυτό υπάρχει ένα ξύλινο παγκάκι και μια βρύση, αλλά δυστυχώς χωρίς νερό. Συνεχίζοντας, περνάμε την τρίτη ξύλινη γέφυρα σε υψόμετρο 840 μέτρων,

Αφήνοντας το ρέμα πίσω μας, βγαίνουμε στη θέση Πουλιάνα, μια γυμνή πλαγιά γεμάτη φτέρες, πάνω από το δάσος. Κάνοντας διαδοχικά ζικ-ζακ, περνάμε από δύο παγκάκια και μια κατεστραμμένη καλύβα-στάνη και ξανασυναντάμε τα ξύλινα κάγκελα του μονοπατιού. Εδώ θέλει προσοχή γιατί η ψηλή φτέρη κρύβει το μονοπάτι και μερικές φορές οι τσουκνίδες κάνουν το μέρος αδιαπέραστο για όσους δεν φορούν μακρύ παντελόνι. Ακολουθώντας τα ξύλινα κάγκελα οδηγούμαστε με ασφάλεια μέσα στο δάσος με τις οξιές που υπάρχουν στο τέλος της ανηφόρας. Εδώ συναντάμε μία ακόμα διασταύρωση. Όπως υποδεικνύει και η κίτρινη ταμπέλα πάνω στην οξιά, αν αφήσουμε το κεντρικό μονοπάτι και στρίψουμε δεξιά θα κατευθυνθούμε προς την κορυφή Αυγό και στα καταφύγια του Παγγαίου. Για την σπηλιά όμως συνεχίζουμε ίσια, ακολουθώντας πάντα το πολύ καλά διαμορφωμένο μονοπάτι. Κατηφορίζουμε την πέτρινη σκάλα, περνάμε με πολύ προσοχή σημείο με πεσμένους κορμούς κι ανηφορίζουμε για τελευταία φορά. Σε τρείς περίπου ώρες μετά το ξεκίνημά μας από το χωριό, έχουμε φτάσει στα 1200 μέτρα, στη σπηλιά Βοσκόβρυση ή, όπως την λένε οι ντόπιοι, Τσομπάν Σουί.

Πρόκειται για ποτάμιο σπήλαιο που διαθέτει όμορφο διάκοσμο με εντυπωσιακούς σταλακτίτες και σταλαγμίτες. Η στενή είσοδος φράζεται από δύο ογκόλιθους και είναι δύσκολο να μπει κάποιος μέσα, καθώς θα πρέπει κυριολεκτικά να συρθεί ανάμεσα στις πέτρες. Στη συνέχεια όμως ανοίγει κι αν προχωρήσουμε, θα βρεθούμε σ' έναν προθάλαμο με αρκετό ύψος, όπου μπορούμε να βαδίσουμε όρθιοι πλέον, αλλά με προσοχή, μέσα σε νερό που φτάνει μέχρι το γόνατο και που διατηρεί μόνιμη θερμοκρασία 7 βαθμών. Ανάμεσα από σταλακτίτες και με την απαραίτητη χρήση των φακών κεφαλής, μπορούμε να περπατήσουμε για 50 περίπου μέτρα. Στην συνέχεια η σπηλιά πλαταίνει δημιουργώντας μια μεγάλη και βαθιά λίμνη, όπου για να συνεχίσεις πρέπει να κολυμπήσεις. Μετά από αυτό, υπάρχει ένα σημείο όπου το πέρασμα του νερού βαθαίνει και στενεύει τόσο ώστε κάνει αδύνατη την παραπέρα εξερεύνηση της σπηλιάς.

Η επιστροφή μας θα γίνει από την ίδια διαδρομή.
Συνολικός χρόνος: 6,5 ώρες (3 ώρες ανάβαση, 30 λεπτά στη Βοσκόβρυση, 3 ώρες κατάβαση με τη στάση στον καταρράκτη).
Θα μας μείνει αρκετός χρόνος για να γευματίσουμε στη Μεσορόπη και να προμηθευτούμε τοπικά προϊόντα. Η επιστροφή μας στη Θεσσαλονίκη θα είναι γύρω στις 20:00.
Οι συντονιστές της ανάβασης μπορούν να τροποποιήσουν το πρόγραμμα αν συντρέχουν λόγοι καιρικών συνθηκών και λόγοι ασφαλείας της ορειβατικής ομάδας.
Κόστος συμμετοχής: Μέλη 13 ευρώ, άνεργοι-φοιτητές 10 ευρώ. Μέλη άλλων συλλόγων 15 ευρώ.
Εξοπλισμός: Σακίδιο πλάτης, ορειβατικά μποτάκια (όχι χαμηλά παπούτσια), μπατόν πεζοπορίας, αδιάβροχο αντιανεμικό μπουφάν, fleece, νερό τουλάχιστον 1,5 λίτρο, σνακ, σφυρίχτρα, φακός κεφαλής, κουτί πρώτων βοηθειών, αλουμινοκουβέρτα, καπέλο, σκούφος, γάντια καθώς και ΔΕΥΤΕΡΑ ΡΟΥΧΑ και ΠΑΠΟΥΤΣΙΑ τα οποία θα είναι στο λεωφορείο για να αλλάξουμε όταν κατεβούμε.
Συστήνεται μακρύ παντελόνι λόγω της πυκνής βλάστησης σε μεγάλο μέρος της διαδρομής.